مجبور شدم به هر کسي رو بزنم

در محضر هر غريبه زانو بزنم

تحقير شدم چونکه فراموشم شد

يک سر به شما ضامن آهو بزنم

سخت است تو را اينکه کرامت نکني

روياي خوش مرا اجابت نکني

آهو شده ام ولي ازين ميترسم

بد باشم و تو مرا ضمانت نکني. . . . .

«علي بن موسي الرضا عليه السلام»، هشتمين قبله اي است که بهانه عشق ورزيدن و دوست داشتن است.
قبله اي که مغناطيس دل هاي شيفته «ولايت» است.
امام رئوفي که آشناي هر دور و نزديک و کوچک و بزرگ است.
«سلطان خراسان»، بر دل هاي محبان حکومت مي کند.
سرزمين طوس، به «طور» سينايي تبديل شده است که ميقات هزاران موساي کليم است.
خراسان، قبله هشتم است و مغناطيس دل هاي شيدا. درخت ايمان و ولايت، در اين مرز و بوم، از چشمه سار مزارش سيراب مي شود. هر دلي مشهد يقين مي شود، هر خانه اي کانون ولايت مي گردد و سرزمين طوس به وسعت ايران، جهان تشيع، جهان اسلام و عالم بشريت گسترده مي شود.
کوي رضا (ع) مأمن جان هاي شيدا و پناهگاه دردمندان و دلسوختگان است.
مشهد الرضا، مدينه ديگري است که پاره اي از پيکر رسول مدني در آن آرميده است.

اري اين افتخار براي ما پارس ها بس است كه ميزبان چنين امامي هستيم و چنين مذهب بزرگ شيعه اي داريم كه زبانزد عالميان است

زندگيتان بهاري باد...